De eerste indrukken van Ghana

Toen ik vertrok zeiden veel mensen tegen me hoe stoer ze me vonden dat ik dit ging doen. Ik dacht bij mezelf, nou nou, dat valt allemaal wel mee, het is misschien lastiger voor de mensen in Nederland. Ik vermaak me wel, ik heb wel afleiding. Ik word opgehaald bij het vliegveld, slaap bij een Belgische vrouw, wordt teruggebracht naar het vliegveld en in Sunyani weer opgehaald. Maar aan het einde van de eerste dag, dacht ik hier anders over.

In het vliegtuig was ik niet erg in de stemming om te kletsen, naast me zat echter een opgewekte Ghanese man (die vaak in Duitsland en vaak in Engeland is), daarnaast zat een man uit Ivoorkust. Ze boden me aan dat ik tussen hen in mocht komen zitten, maar ik heb toch maar gekozen voor mijn plekkie aan het gangpad. Deze opgewekte Ghanees was wel in de stemming om te dus toch maar een praatje aangegaan. Het was een leuke man, hij heeft me mijn eerste Ghanese woorden geleerd. Hij is in de buurt van Sunyani geboren en zal daar de komende tijd wellicht nog in de buurt zijn, toch maar telefoonnummers uitgewisseld voor als hij langs wil komen of als ik hem op wil zoeken bij zijn familie.

Bijzonder hoe snel je contact maakt met mensen.

Eenmaal aangekomen in Ghana, daar uiteraard in een rij voor de douane, ook hier weer allerlei mensen die me aanspreken. Na de douane kom je buiten, iedereen wil je een taxi aanbieden. Uiteindelijk Toontje gevonden, er hingen 3 Ghanese mannen om haar heen, die ze wel zo’n beetje kende van alle keren dat ze op het vliegveld staat te wachten. Een van de mannen draagt mijn tas en pakt gelijk mijn hand vast, die hij vervolgens ook niet meer los laat. Hand in hand loop ik met hem naar de auto. Ondertussen proberen de andere mannen mijn aandacht te trekken en stellen zich voor. Ik maak een grapje tegen de jongen die mijn hand vast houdt, hij zegt “you’re my sister now”. Ik ben erg blij dat Toontje ook in de buurt loopt, want ik ben al die aandacht niet gewend en word er erg ongemakkelijk van.

’s Avonds heb ik nog wat gedronken met Toontje en even puppy’s geaaid. Als ik in mijn bed lig vraag ik me af waar ik aan begonnen ben en of dit wel zo’n goed idee was. Ik voel me alleen en bang. Ik ben het niet gewend dat zoveel mensen aan je zitten, iets van je willen, aardig doen, zeggen hoe mooi ik ben (of dat gemeend is?). Ik ben me bewust van het groepje mensen (jongeren?) dat voor mijn raam staat te kletsen en te lachen, ik kan niet verstaan waarover ze praten. Ook ben ik me ervan bewust dat de gordijnen deels doorschijnend zijn en dat ik me in een verlichte kamer sta om te kleden. Ik vraag me af wat ik met de klamboe aan moet die boven mijn bed hangt. De kamer ziet er erg beestenvrij uit, dus ik heb de klamboe maar niet gebruikt.

De volgende ochtend rustig opgestaan en gezellig ontbeten met Toontje, ze haalt een taxi van de straat die me naar het vliegveld terugbrengt. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen tegen de taxi-chauffeur, nog onder de indruk van alle aandacht die ik de afgelopen 12 uur heb gekregen (want dat ging tijdens het ontbijt gewoon door).

Op het vliegveld aangekomen wederom mensen die mijn tas willen tillen (ik doe het liever zelf, maar dat is geloof ik niet gebruikelijk hier). Hij loopt 100 meter met me mee, maar is het niet eens met het geld dat ik hem ervoor geef, hij zegt dat het “too small” is. Ik geef aan dat ik niet meer bij me heb en hij loopt vriendelijk weg.

Na het inchecken merk ik dat ik mijn kamersleutel nog op zak heb. Dus Toontje bellen en afgesproken de sleutel achter te laten op het vliegveld, na 3 information desks te hebben geprobeerd willen ze de sleutel aannemen. De man van de tas loopt opnieuw vriendelijk met me mee in de hoop dat ik naar een winkel ga om spullen te kopen. Hoewel ik al best een aantal dingen zou willen hebben, voel ik me nog niet genoeg op mijn gemak om iets te kopen (portemonnee met teveel geld erin op zak en dan moet ik ook nog gaan afdingen, help!) Tijdens het meelopen vertelt de man me nogmaals hoe mooi ik ben en dat als hij voldoende geld gehad zou hebben hij me ten huwelijk zou hebben gevraagd. Ik ben in dag nog nooit zo vaak ten huwelijk gevraagd, toch zeker een keer of 5! Dat ik aangeef een vriend te hebben lijkt weinig effect te hebben. De volgende keer doe ik denk ik maar een ring om en zeg ik dat ik getrouwd ben ;-)

Terwijl ik dit schrijf zit ik op het vliegveld te wachten op mijn binnenlandse vlucht, ik heb inmiddels alvast 1 tropisch beestje gezien (leguaan?) :D

Op de foto’s de leguaan, mijn kamer in accra en de straat waar ik aan sliep. Dit schijnt een van de betere straten in Accra te zijn.