10 november: Terug van vakantie

Mijn vorige blogje (op die over donaties na) is alweer een tijdje geleden. Sinds mijn vorige blog is Danny hier een paar dagen geweest en zijn we samen lekker een week naar het strand geweest. Even de toerist uithangen nu ik toch in Ghana ben :p

Heel leuk en fijn om even te ontspannen, indrukwekkend om de slavenforden te bekijken, als je er goed over nadenkt is het nog maar heel kort geleden! Een beetje beschamend om daar als Nederlander te lopen en te beseffen wat er is gebeurt. Toch bracht de man bij het indrukwekkendste ford (cape coast castle) het heel neutraal: “Zo is het gebeurd, je hoeft je niet te schamen, wij hoeven ons niet te schamen (want stamhoofden deden vrolijk mee natuurlijk), laten we er alleen maar voor zorgen dat zoiets nooit weer gebeurt”.

Nu ben ik inmiddels 2 dagen terug op Hanukkah. In het begin heel even wennen (onder andere aan alle kinderhandjes die je weer vastpakken). Maar inmiddels ook heel fijn om weer terug te zijn. Een van de vrijwilligers die er voor mijn vakantie was, is inmiddels weg, twee anderen gaan overmorgen weg. Er zijn twee nieuwe voor teruggekomen. Ik vind de sfeer op een zeer positieve manier erg veranderd! Ik voel me ontspannen en op mijn gemak, ik heb het gevoel dat ik er weer mag zijn, dat ik mezelf kan zijn en dat ik kan aangeven wat ik graag wil. Na al die weken best wel een fijn gevoel. En dan de kinderen, ja daar kan ik nu ook meer van genieten. Ik kan er meer met mijn aandacht bij zijn en ik kan veel meer van ze hebben, ik vind het ook leuker om bij ze te zijn en ben dus ook meer aan de kant waar de kinderen zijn.

Ik heb bedacht dat ik bij mijn afscheid alle kinderen een kleinigheidje wil geven, met daarbij een briefje waar echt per kind op staat wat ik zo leuk aan hem of haar vind. Ik wil dat ze allemaal voelen dat ze er mogen zijn, dat ze allemaal weten dat ze gezien worden. Dus ik wil vanaf vandaag maar eens beginnen met per kind alvast wat op te schrijven, want voor sommige gehandicapte of oudere kinderen kan dit best lastig zijn, omdat ik daar veel minder interactie mee heb. En toch vind ik het ook juist voor hen belangrijk. Want de oudere kinderen verdienen ook aandacht ondanks dat ze vaak aan het helpen zijn met de kleintjes, in de keuken, in de tuin, hun was moeten doen etc etc. Ook dat zijn kinderen die er toe doen!